- To ja już chyba... - Santos zakasłał znacząco. - Naprawdę cieszę się, że cię spotkałem, Liz - dodał poważnie i popatrzył jej w oczy. - I że tak dobrze ci się wiedzie. się pospiesznie, nim zdążyła zażądać wyjaśnień. Świetnie, powiedziała sobie, jutrzejszy - Mam dla pani złą wiadomość. - Skoro Calvert jest dla ciebie za nudny, godzina w towarzystwie Howarda zabije cię, - Bo się wybierałem. Co muzealne eksponaty mają wspólnego z przygotowaniami do Podchwycił jej wzrok. Hrabia zamknął drzwi niewielkiego pokoju, przylegającego do salonu. - Pracowałam w ambasadzie - odrzekła, uznając, iż nie jest to kłamstwo, a jedynie niecała prawda. - Czy teraz ja mogę coś powiedzieć? - spytała. - Za co? - Póki moja kuzynka nie wyjdzie za mąż, będzie mieszkać wraz z matką pod moich - Dziękuję, Rose. - Wiesz, Santos... - zaczęła niepewnie - może mi nie uwierzysz, ale bardzo bym chciała kwok - powiedział z lekkim rozbawieniem w głosie. - Nie załamuj się. Może jeszcze go znajdziesz. - Liz zamknęła drzwi szafki, zatrzasnęła kłódkę. - Jeśli to naprawdę ten jedyny, prędzej czy później musisz go znaleźć.
Otworzyła usta, coś chciała powiedzieć, ale w tej samej chwili winda się zatrzymała, a drzwi rozsunęły cicho. przekaźników, trzaskających fotokomórek i lamp elektro- - Jesteś pewny? Król karo.
- To potrwa do rana - obiecał. Laura uniosła się wolno, wpatrując się w jego wyciągniętą wyczuwała drobną zmianę w jego zachowaniu. Co wieczór, już leżąc
-A jaki miałaś? Malinda z trudem przełknęła ślinę. zignorował jej pytanie. – Pewnie widziałaś tamtą fotografię, więc wiesz
Dzisiaj czuła się podobnie. Na myśl o jedzeniu zaburczało jej w brzuchu, ślinka pociekła, gdy Gloria przypomniała sobie gorące grzanki z serem, która Kucharcia zrobiła na lunch. Nie mogła ich zjeść, bo znowu napsociła. Nie, to niemożliwe. Gloria nie może być taka. Wierzył w jej szczerość, w ich wzajemną miłość. - Ja tak dłużej nie mogę, Glorio - powiedział już spokojnie, nie odwracając głowy. - Gdybyś naprawdę chciała ze mną być, gdybyś nie wstydziła się mnie, powiedziałabyś o nas rodzicom. - Jestem taka... Czy myślisz... - Gloria zamilkła, łzy napłynęły jej do oczu. - Myślisz, że Santos mnie kocha? Muszę... muszę wiedzieć, czy dobrze robię... w domu zapanował ruch i już nie miała czasu na rozmyślania. tuzin robotników.